Jądro Ziemi przecieka. Niepokojące odkrycie naukowców

Skąd naukowcy wiedzą, że jądro Ziemi przecieka, skoro wnętrze naszej planety opiera się wszelkim instrumentom badawczym ze względu na potężną osłonę skał? Najnowsza analiza arktycznych skał wykazała rekordowe stężenie izotopu helu, co stanowi najbardziej przekonujący dowód na to, że mamy do czynienia z przeciekiem z jądra planety.  

Chodzi dokładniej izotop hel-3. Hel należy do pierwiastków zaskakująco rzadkich na powierzchni naszej planety. Jest lekki i niereaktywny, co za tym idzie, trudno powstrzymać go przed tym, aby ulatniał się z odsłoniętych skał do atmosfery i dalej do przestrzeni kosmicznej. Geolodzy mimo rozwoju nauki nie są w stanie określić, ile tego pierwiastka pozostaje uwięzione głęboko pod naszymi stopami. Jednak nie mają wątpliwości co do tego, że wszelkie ślady tego gazu znalezione w skałach wulkanicznych prawdopodobnie pochodzą z wnętrza naszej planety.  

Zespół geochemików z Woods Hole Oceanographic Institution i California Institute of Technology poddał analizie skały wulkaniczne zebrane na kanadyjskiej wyspie Baffina. Okazało się, że zawierają one jedne z największych na świecie proporcji helu 3 (3 He) do nieco cięższego izotopu, helu 4 (4 He). Dla geologów taka sytuacja jest jasna, mieszanina wskazuje, że obecność gazu nie jest wynikiem zanieczyszczenia atmosfery, lecz pochodzi on z innego miejsca. W tym wypadku naukowcy nie mają wątpliwości, hel-3 może pochodzić wyłącznie z wnętrza naszej planety.  

Przez setki milionów lat izotop ten ulatywał z naszej planety. W związku z czym, skoro wykryto tak wysokie jego stężenia w skałach wulkanicznych, jedynym źródłem jego pochodzenia może być wnętrze Ziemi. Gdy nasza planeta była jeszcze kosmicznym „bobasem”, pochłonęła hel wraz z inną materią z dysku gazu i pyłu formującego planety naszego Układu Słonecznego.  

Jądro Ziemi chronione jest przez grubą warstwę skał, które prawdopodobnie utrzymują ten pierwiastek dalej we wnętrzu Ziemi. Naukowcy nie wiedzą, ile go tam jest, jednak przeprowadzono symulacje, które sugerują, że pozostaje uwięziony głęboko pod naszymi stopami. 

Skały z Ziemi Baffina kiedyś były magmą, która wypłynęła na powierzchnię, zawierając maleńkie pęcherzyki helu-3, który chce się wydostać na powierzchnię wszelkimi możliwymi sposobami. Nie tylko Ziemia Baffina obfituje w skały zawierające hel-3. Inny badacz znalazł jego wysokie stężenia również w lawie zebranej na Islandii.  

Naukowcy znaleźli również inny izotop świadczący o tym, że wypluta przez Ziemię magma pochodzi bezpośrednio z jądra. Obecność gazu szlachetnego neonu odpowiada warunkom panującym na bardzo młodej Ziemi miliardy lat temu.  

Tysiące kilometrów pod warstwami Ziemi, zachodzą procesy, które mają również wpływ na powierzchnię naszej planety. Przetrzymywane od miliardów lat pierwiastki z jądra ziemi „przeciekają" do płaszcza, a stamtąd na powierzchnię, w postaci roztopionych skał. Te skały następnie zastygają, jednocześnie więżąc w swoim wnętrzu określone pierwiastki.  

Naukowcy są niezwykle podekscytowani odkryciem i sądzą, że skoro hel-3 znalazł drogę na powierzchnię, to inne pierwiastki, a nawet fragmenty „starożytnych” skał pamiętających narodziny naszej planety, mogą również kryć się gdzieś w skałach wulkanicznych. Jest tylko kwestią czasu, aż uda się je odkryć.