Absurdalne postulaty nieznanych partii

Szwedzka parta Union of Conscientiously Work-Shy Elements, założona została w 1979 roku przez komika Jacoba Haugaarda, który w 1994 zdecydował się stratować w wyborach do partlamentu. Podczas kampanii wyborczej Haugaard obiecywał m.in. lepszą pogodę oraz lepsze prezenty pod choinką, prawo do impotencji oraz więcej renesansowych mebli w sklepach sieci IKEA. Większość obietnic nie została spełniona ( udało się zrealizować postulat o zwiększeniu przydziałów chleba przysługujących szwedzkim kaczkom), część wycofano (początkowo Haugaarda chciał zakazać uprawiania seksu w pokojach nauczycielskich, potem jednak zmienił zdanie). Mimo to liczbą 23,253 głosów Jacob Haugaard dostał się do parlamentu. Po paru latach autor hasła "skoro praca jest zdrowa, zmuśmy chorych do pracy" ogłosił jednak, że polityka do nuży i odszedł na polityczną emeryturę.

Kanadyjska partia, która została założona w 2003 roku przez niejakiego Johna Jagiellowicza, zyskała spore poparcie wśród młodych ( lider chciał obniżyć wiek wyborczy do 14 lat, argumentując, że skoro "nie słyszał o 14-latkach rozpętujących wojny" - są oni na tyle dojrzali, by głosować) anarchistów i wywrotowców. Proponowała bowiem wprowadzenie tzw. "odwróconej demokracji", która miała polegać na wprowadzaniu ustaw, na które nie godzą się wyborcy. Prócz zmiany ustroju partia miała także w planach popieranie przygodnego seksu, nadmiernego picia alkoholu i "rekreacyjnego" zażywania narkotyków.

Jedna z najsłynniejszych partii politycznych Kanady. Podczas swojej 30-letniej działalności członkowie wielokrotnie startowali w wyborach oraz, co ważniejsze, wymyślali szereg niezbędnych, ich zdaniem, zmian. Podczas wyborów w roku 1979 partia postulowała przekształcenie Wielkiej Brytanii w 11 prowincję Kanady oraz

zezwoliła mężczyznom na pracę w charakterze prostytutek i sekretarek. W ciągu 30 lat działalności członkowie Rhinoceros Party chcieli także podnieść poziom edukacji poprzez budowę wyższych szkół, pozbyć się środowiska naturalnego ("trudno się sprząta i zajmuje za dużo miejsca") oraz sprzedać kanadyjski senat na aukcji antyków w Kalifornii.

Kolejna kanadyjska partia, założona w 1987 roku przez Denisa R. Patenaude'a. Głównym celem partii była ochrona kanadyjskiej cytryny. Cel ten miał zostać osiągnięty przez masową (i nakazaną przez rząd) uprawę cytryn oraz aktywne "wspieranie efektu globalnego ocieplenia celem zwiększenia upraw". Poza tym członkowie partii doszli do wniosku, że Toronto (stolica kraju) powinno zostać zniszczone, a prawo grawitacji - czasowo zawieszone.

Włoska partia założona przez panie Moanę Pozzi i Cicciolinę (znane aktorki porno) na początku lat 90-tych. W programie wyborczym znalazło się zalegalizowanie domów publicznych, lepsza edukacja seksualna w szkołach oraz utworzenie "parków seksu", gdzie amatorzy przygodnych igraszek mogliby bezkarnie uprawiać seks z nowopoznanymi towarzyszami. Partia wzbudziła spore zainteresowanie, dlatego Pozzi zdecydowała się na kandydowanie na stanowisko burmistrza Rzymu. Bez sukcesów.

Brytyjska partia polityczna założona w 2005 roku. Członkowie nie zdołali wybrać lidera, jednak przygotowali spójny (ponad 300-stronnicowy) program wyborczy, który obejmował:

• zakończenie edukacji w wieku lat 9

• aneksję Francji

• przywrócenie kary śmierci przez powieszenie (ale tylko za drobne wykroczenia np. śmiecenie)

• gotowanie imigrantów w misach z gorącym olejem

Mimo tak radykalnych postulatów partia zdołała zdobyć aż 83 głosy.

Amerykańska partia założona w 2005 roku przez Jimmy'ego McMillana, który w wyborach w 2010 roku zdobył ponad 40 tys. głosów. Głównym celem partii jest obniżenie czynszów w Nowym Yorku oraz zwiększenie miejsc pracy. Lider popiera także małżeństwa homoseksualne.

Australijska partia założona w latach 80-tych. Według członków partii najważniejszymi problemami Australii miały być: próba ataku wybrzeży kraju przez Argentynę, nadejście nowej epoki lodowcowej oraz ubieganie się idiotów na ważne stanowiska państwowe. Oczywiście program zakładał walkę z tymi przerażającymi zjawiskami.

KP