Kanibal z Rostowa
Jeden z najniebezpieczniejszych seryjnych morderców w dziejach nie mieszkał w USA, tylko w ZSRR. Andriej Czekatiło z Rostowa w latach 1978-90 zabił 53 osoby. 35 jego ofiar miało mniej niż 17 lat.
Andriej Czekatiło był lubianym nauczycielem, ojcem dwójki dzieci i wzorowym członkiem partii komunistycznej. Urodził się w 1936 r. we wsi Jabłocznoje na Ukrainie. Ustalono później, że gdy miał 5 lat usłyszał od matki, iż podczas "wielkiego głodu" jego kuzyna uprowadzili i zjedli sąsiedzi. Ta makabryczna opowieść wywarła na chłopcu tak duże wrażenie, że wizja tortur i kanibalizmu często go później nawiedzała powodując dziwne podniecenie.
Minęło 35 lat i w grudniu 1978 r. 40-letni Czekatiło wkroczył na ścieżkę zbrodni. Pierwszą ofiarą była 9-letnia Lena Zakotnowa. Porwał ją z przystanku autobusowego, zabrał na obrzeża miasta i tam zgwałcił. Potem, podniecony oporem ofiary i krwią, zabił dziewczynkę nożem. Śledczy ustalili, że morderca zadał wiele ciosów w podbrzusze, następnie zwłoki zawinął w plastikowy worek i wrzucił do pobliskiej rzeki.
W 1971 r., ukończywszy korespondencyjny kurs literatury rosyjskiej, Andriej został nauczycielem w szkole zawodowej. Miał łatwy dostęp do dzieci i młodzieży, w tym czasie zaczęły się rozwijać jego chorobliwe skłonności. Ustalono, że wielokrotnie chłostał dzieci bez powodu,
podglądał w toaletach,
nawet molestował. Nikt jednak nie interweniował, bo rzucanie podejrzeń na kadrę nauczycielską mogło skończyć się represjami. Poza tym Czekatiło był partyjnym aktywistą.
Noga mu się jednak powinęła. Gdy zmusił jednego z uczniów do odbycia stosunku oralnego, kilku starszych chłopców ujęło się za kolegą i stłukło nauczyciela. Sprawie ukręcono łeb, ale Czekatiło musiał zrezygnować z pracy w szkole.
Po zamordowaniu pierwszej ofiary Czekatiło ma szczęście. O zabójstwo Leny zostaje oskarżony 25-letni Aleksander Krawczenko, karany wcześniej za gwałt na 17-latce. Odbył się proces, w wyniku którego sąd skazał Krawczenkę na karę śmierci - wyrok wykonano w 1981 r.
Poczucie bezkarności wpływa na dalsze postępki Czekatiły. Bestia wyrusza na łowy. Drugą ofiarą zostaje 17-letnia Łarysa Tkaczenko. W miejskim parku Czekatiło zmasakrował twarz dziewczyny kamieniem,
gryzł jej ciało.
W śledztwie wyznał, że był to jeden z najszczęśliwszych dni w jego życiu.
Jako młody człowiek był chorobliwie nieśmiały w relacjach z kobietami. Dopiero dzięki pomocy siostry, Tatiany, poznaje kobietę, z którą może założyć rodzinę. W 1963 r. bierze ślub z Fajiną, przyjaciółką Tatiany. Na świat przychodzą dzieci: Ludmiła i Jurij. Czekatiło ma jednak niski popęd seksualny, każdy stosunek z żoną to dla niego wielki problem. Dlatego też, gdy już został ujęty, właśnie w żonie znalazł gorliwą obrończynię. Fajina nie mogła uwierzyć, że jej mąż mordował, by uzyskać satysfakcję seksualną. Jej zdaniem nie był do tego zdolny, bo osiągał erekcję raz na miesiąc i drżał z lęku, ilekroć dochodziło do intymnych zbliżeń.
Kolejna ofiara "Rzeźnika z Rostowa", jak później nazwały go media, to 13-letnia Ljuba Biriuk. Zabójca gwałci ofiarę, a potem wykłuwa jej oczy. W śledztwie przyznał, że bał się, iż jego wizerunek zostanie
utrwalony w oczach ofiar.
Wyłupywał gałki oczne, żeby go nie zidentyfikowano.
Pomiędzy styczniem a wrześniem 1984 r. Czekatiło zabił 15 osób - nie tylko dziewczynki, ale też dorosłe kobiety. Ze swoimi ofiarami nawiązywał kontakt na dworcach autobusowych, kolejowych, na przystankach komunikacji miejskiej. Był miły, usłużny, budził zaufanie. Dzieci obłaskawiał słodyczami i obietnicą obejrzenia filmów u niego w domu. Dorosłym proponował wódkę albo nocleg - polował też na osoby bezdomne.
Od końca 1984 r. milicja miała już pewność, że w okolicach Rostowa grasuje
seryjny morderca.
Pracownicy organów ścigania nie wiedzieli jednak, że mieli już "Rzeźnika" w swych rękach. Czekatiło stanął w tym czasie przed sądem oskarżony o... kradzież linoleum z fabryki, w której pracował. Skazano go na 3 miesiące więzienia. Odsiedział wyrok. Wrócił do domu, rodziny i swoich okrutnych fantazji.
Znów zabija. Działa jednak na niewielkim obszarze i trafia do kręgu podejrzanych. Milicja go przesłuchuje, pobrana zostaje krew do analizy. Czekatiło znów ma szczęście. Badania jego krwi wykazują, że nie jest to krew taka, jak w nasieniu sprawcy mordów.
Andrieja Czekatiło pokonała nie ukraińska milicja, ale rozwój nauki. W 1990 r. japońscy naukowcy odkryli, że u kilku procent osobników płci męskiej krew obecna w ich spermie różni się od krwi, która płynie w ich żyłach. Śledczy z Rostowa jeszcze raz przebadali
krew podejrzanych.
Okazało się, że Czekatiło należy do tej nielicznej grupy.
Aresztowano go 20 listopada 1990 r. W śledztwie przyznał się do 53 zabójstw. Wyjaśniając niezrozumiałe dotąd dla śledczych szczegóły, bez zahamowań opowiadał o swych kanibalistycznych upodobaniach: zjadał macice i moszny ofiar.
Proces rozpoczął się 14 kwietnia 1992 r. W klimacie "głasnosti" do sali sądowej wpuszczono media, które na bieżąco relacjonowały przebieg rozpraw. Czekatiło, decyzją sądu, został umieszczony w metalowej klatce. Podyktowane to było względami bezpieczeństwa oskarżonego, bo krewni ofiar głośno mówili o dokonaniu linczu na "Rzeźniku".
15 października 1992 r. Andriej Czekatiło został skazany. Sąd orzekł karę śmierci, wyrok na kanibalu wykonano 14 lutego 1994 r.
Tadeusz Oszubski
