Rocznica norweskich homoseksualistów

Nowe prawo weszło w życie 1 stycznia 2009 roku. Ślub można zawrzeć także w kościele, jednak nie musi udzielić go pastor (Norwegia jest krajem protestanckim), ale wybrana przez parę osoba świecka. W Norwegii pary homoseksualne mogą także adoptować dzieci i poddawać się procedurze in vitro.

Jak czytamy na stronie www.pinknews.co.uk Anniken Huitfeldt, norweska minister ds. dzieci i równości, powiedziała:

- (Uchwała) jest historycznym krokiem w stronę równości. Nowe prawo nie osłabi małżeństwa, może jedynie je wzmocnić. Małżeństwo nie będzie mniej wartościowe tylko dlatego, że więcej ludzie może je zawrzeć.

Pierwszym krajem na świecie, który zalegalizował małżeństwa jednopłciowe, była Holandia. 1 kwietnia 2001 roku zakończyły się trwające 6 lat ( w 1995 roku powołano komisję, która badała zgodność takich małżeństw z konstytucją), starania o legalizację. Od tego momentu w norweskim kodeksie cywilnym znalazł się zapis "Małżeństwo może być zawarte przez dwoje ludzi przeciwnej lub tej samej płci". Już pierwszego dnia ślub wzięły cztery pary, wśród nich Anne-Marie Thus i Helene Faasen.

- Jesteśmy bardzo zwyczajne, na ulicy nie zwróciłbyś na nas uwagi. Teraz jedyna rzecz, która może cię zdziwić to to, że mówię to swojej partnerki "żono" - tłumaczyły dziennikarzowi AFP jedna z nich.

Pierwsze śluby odbyły się w urzędzie miasta, udzielił ich burmistrz Job Cohen.

- W Holandii zrozumieliśmy, że instytucja tak ważna jak małżeństwo powinna być otwarta dla wszystkich - powiedział na zakończenie ceremonii.

W Holandii pary homoseksualne mogą także adoptować dzieci.

Jako druga małżeństwa jednopłciowe zalegalizowała 30 stycznia 2003 roku Belgia. 13 lutego 2003 roku król Albert II Koburg podpisał ustawę, a kodeksie cywilnym pojawiły się słowa "Małżeństwo może być zawarte przez dwoje ludzi przeciwnej lub tej samej płci".

W Belgii małżeństwo jednopłciowe mogą zawrzeć obywatele lub obcokrajowcy, którzy mieszkają na terenie kraju ponad 3 miesiące.

30 czerwca 2005 katolicka Hiszpania (ponad 80 proc. społeczeństwa to katolicy), zalegalizowała związek cywilny osób tej samej płci, który daje te same prawa i nakłada te same obowiązki, co związek małżeński. Dzięki temu w Hiszpanii pary homoseksualne mogą także adoptować dzieci.

Nowe prawo weszło w życie 3 lipca 2005 roku, a tydzień później jako pierwsi związek zawarli Carlos Baturín i Emil Menéndez.

1 maja 2009 roku małżeństwa jednopłciowe zalegalizowała Szwecja (bez przyznania prawa do adopcji), a 17 maja br. prezydent Portugalii, Aníbal Cavaco Silva, podpisał ustawę zezwalająca na zawieranie małżeństw homoseksualnych (mimo, że jest ona sprzeczna z jego przekonaniami).

Małżeństwa jednopłciowe są także legalne w Kanadzie, RPA i niektórych stanach USA.

W Polsce nadal toczy się debata między zwolennikami i przeciwnikami rejestrowanych związków partnerskich, które są legalne m.in. w Czechach, Danii, Finlandii, Francji, Niemczech, Islandii i na Węgrzech. Przy okazji debaty ( w której często sprzeciw wobec związków argumentuje się osłabieniem instytucji małżeństwa), warto przytoczyć oficjalne stanowiska Amerykańskiego Towarzystwa Antropologicznego, opublikowane 26 lutego 2004 roku.

"Wyniki prowadzonych ponad wiek badań nad gospodarstwami domowymi i rodziną, przeprowadzanych w różnych kulturach, nie potwierdzają tezy, że warunkiem przetrwania cywilizacji bądź społeczeństw jest heteroseksualne małżeństwo. Badania antropologów pokazują nawet, że różnorodność związków i typów rodzin może się przyczynić do stabilizacji i humanizacji społeczeństw."