Armia Iranu. Czy ma szanse w starciu z Izraelem?

Iran jest przez ekspertów uznawany za tzw. mocarstwo lokalne. Co to znaczy? Kraj nie ma takiego statusu jak choćby USA czy Chiny, które są obecne na całym globie i posiadają bardzo rozbudowaną siatkę wpływów. Jest jednak silnym graczem regionu, w którym rywalizuje z np. Izraelem i Arabią Saudyjską - państwami-sojusznikami Stanów Zjednoczonych. Kraj ze stolicą w Teheranie również ma swoje wpływy poza granicami, choć te ograniczają się głównie do obszaru Bliskiego Wschodu.

Mowa o kraju dużych rozmiarów. Iran jest 17. największym krajem świata z powierzchnią ponad 1 600 000 kilometrów kwadratowych. Populacja Iranu wynosi ponad 89 milionów osób, co umiejscawia go na 19. pozycji na całym globie. Mowa o społeczeństwie relatywnie młodym. Mediana wieku w Iranie nie przekracza 32 lat, a zdecydowana większość mieszkańców ma mniej niż 35 lat.

Jak w takiej sytuacji prezentuje się armia Iranu?

Najnowsze rankingi stawiają armię Iranu w gronie 15 najsilniejszych ugrupowań na świecie - znajduje się na 14. pozycji, mając do dyspozycji niemal 600 000 żołnierzy w służbie czynnej, a do tego również około 200 000 pracowników rezerwy (na regularną armię i Korpus Strażników Rewolucji Islamskiej). Siły Zbrojne Islamskiej Republiki Iranu dzielą się na:

• Armię Islamskiej Republiki Iranu
• Korpus Strażników Rewolucji Islamskiej
• FARAJA - policyjny organ bezpieczeństwa
  

Obecnie Iran posiada najliczniejszą armię Bliskiego Wschodu. W skład jej uzbrojenia wchodzą pozostałości po sprzęcie amerykańskim (zakupionym przed 1979 rokiem), sprzęt radziecki i rosyjski, a także znaczna część uzbrojenia wyprodukowana w ramach krajowego systemu zbrojeń.

Podobnie jak w przypadku innych rodzajów uzbrojenia, siły powietrzne Iranu to zestaw bardzo zróżnicowanych maszyn. Niektóre z nich pamiętają jeszcze czasy sprzed rewolucji i pochodzą z USA. Inne to sprzęt zakupiony od "nowych" sojuszników, m.in. ZSRR czy Chin. Na wyposażeniu znajdują się również samoloty produkcji irańskiej czy od państw europejskich.

Samoloty myśliwskie Iranu:

• MiG-29 - łącznie 27 sztuk
• F-14 Tomcat - 23 sztuki (dostarczone przez USA w 1975 roku)
• McDonnell Douglas F-4 Phantom II - łącznie 28 sztuk
• Northrop F-5 Tiger II - 15 sztuk
• HESA Saeghe - 5 sztuk
• Chengdu F-7 Airguard - 21 sztuk
• Dassault Mirage F1 - 5 sztuk

Samoloty sztrurmowe Iranu:

• Suchoj Su-24 - 23 sztuki
• Su-22 - 10 sztuk
• Su-25 - 13 sztuk

Iran przejawia również duże zainteresowanie nowszymi samolotami produkcji rosyjskiej. Mówi się o planach zakupu m.in. Su-30, Su-35 czy Su-57.
W Iranie znajduje się 17 baz myśliwców taktycznych, a w ostatnich latach znacząco zmodernizowano system radarów wczesnego ostrzegania dzięki pomocy Chin. Ostatecznie jednak możliwości kontroli przestrzeni powietrznej są ograniczone. Powodem jest zarówno wciąż ograniczona infrastruktura, jak i duży, trudny teren górzystego kraju.

Głównym elementem wyposażenia wojsk lądowych Iranu jest zestaw ponad 1500 czołgów rodzimej produkcji, czyli Zulfiqar. Pierwszy model oznaczony numerem 1 był produkowany od 1993 roku, później (bo w 2012 roku), rozpoczęto produkcję ulepszonej wersji Zulfiqar-3.

Nowsza wersja, czyli Zulfiqar-3 został zbudowany na bazie amerykańskiego czołgu M-1 Abrams, a przynajmniej do tego modelu został upodobniony. Wprowadzono jednak szereg usprawnień, w skład których wchodzi m.in. ulepszone podwozie i system kierowania, sam silnik czy uzbrojenie. Irańskie czołgi Zulfiqar-3 mają następujące cechy:

• Masa 52 ton
• Długość 9,2 m, szerokość 3,6 m, wysokość 2,5 m
• Pancerz kompozytowy
• Załoga 3 osób
• Silnik AVDS-1790 1000 KM
• Prędkość maksymalna 70 km/h
• Główne uzbrojenie: działo2A46 kal. 125 mm
• Karabiny maszynowe 12,7 mm i 7,62 mm

Armia Iranu posiada również około 800 czołgów Karrar - również irańskiej produkcji. To główny czołg bojowy, który posiada armatę gładkolufową 125 mm 2A46M /M-2/M-5 i 3 karabiny maszynowe - 7,62 mm, zdalnie sterowany karabin maszynowy 12,7 mm i 14,5 mm. Zasięg operacyjny czołgu wynosi do 550 kilometrów, choć może zostać zwiększony dzięki dodatkowym zbiornikom paliwa.
Inne wyposażenie wojsk lądowych Iranu:

• Czołg T-72S - około 400 sztuk
• M-60A1 - 150 sztuk
• T-62 - 75 sztuk
• Chieftain Mk 3/Mk 5 - 100 sztuk (czołg brytyjski)
• AH-1J Sea Cobra - główny helikopter
• Panha 2091

Iran posiada jeszcze dwa rodzaje sił zbrojnych - to Marynarka Wojenna i Siły Obrony Powietrznej. W skład marynarki wchodzi:

• 7 fregat 
• 5 korwet 
• 20 jednostek szybkiego ataku 
• 6 łodzi patrolowych 
• 31 statków desantowych 
• 17 statków pomocniczych 
• 19 łodzi podwodnych 
• 54 samoloty

Siły Obrony Powietrznej Iranu są zdolne do kontrolowania sieci radarowej kraju. Są oddzielone od Sił Powietrznych. Jakie jest ich wyposażenie?

• Systemy radarowe - m.in. Sepehr, Alim, Falak
• Artyleryjskie systemy obrony powietrznej - m.in. ZU-23-2 Oerlikon GDF
• Przenośne systemy przeciwlotnicze
• Rakietowe systemy obrony powietrznej

Kluczowym elementem uzbrojenia Iranu są rakiety balistyczne i pociski o różnym zasięgu. Iran od lat rozwijał swój program broni dalekiego rażenia, dzięki czemu dziś jest zdolny do wysłania rakiet w praktycznie każde miejsce na Bliskim Wschodzie. Niektóre pociski posiadają zasięg wynoszący kilka tysięcy kilometrów.

Równie mocny nacisk postawiono na produkcję dronów - różnych, bo na wyposażeniu armi znaleźć można zarówno UAV typu kamikadze, jak i wielozadaniowe jednostki. Ten element uzbrojenia stał się swego rodzaju towarem eksportowym, który był obecny m.in. w Ukrainie. Część dronów posiada zasięg wynoszący ponad 2000 kilometrów, są w stanie dotrzeć do Izraela, a niski pułap lotu umożliwia uniknięcie wykrycia przez raday wroga.

Jednym z głównych powodów nakładania sankcji na Iran są próby wzbogacania uranu i ryzyko stworzenia przez kraj broni jądrowej. Obecnie nie wiadomo wiele o ewentualnym arsenale nuklearnym Iranu poza tym, że kraj ten może teoretycznie posiadać wystarczającą ilość surowca do przygotowania kilku bomb.

Więcej o broni atomowej Iranu przeczytasz tutaj.

Armia Iranu jest jedną z najsilniejszych formacji na Bliskim Wschodzie, która góruje nad innymi m.in. dzięki swojej liczebności. Wypada jednak blado w starciu z technologią np. Stanów Zjednoczonych czy Izraela. Nie posiada nowoczesnych czołgów, a największą bolączką pozostaje lotnictwo, które cierpi z uwagi na przestarzały sprzęt. Ten w większości pochodzi jeszcze z czasów sprzed rewolucji islamskiej. Krajowy przemysł zbrojeniowy nie stworzył żadnego godnego konkurenta dla rozwiązań amerykańskich.

Siłą armii pozostają jednak drony i rakiety dalekiego zasięgu. To umożliwia prowadzenie ostrzału z daleka, bez angażowania sił zbrojnych w bezpośrednie starcie.